جوع (bulimia) اصطلاحي است به معناي پرخوري و تعريف آن عبارت است از: خوردن غذاي بيشتري از آن چه كه افراد در شرايط و مدت مشابه مي خورند و با احساس قوي از دست دادن كنترل همراه است. اگر پُرخوري در افرادي روي دهد كه داراي وزن طبيعي يا اضافه وزن و شديداً نگران شكل و وزن بدن خود هستند و به صورت منظم رفتارهايي را براي مقابله با جذب كالريهاي وارد شده به بدن درحين پُرخوري انجام مي دهند، اين شكل از پرخوري اختلالي است كه با عنوان جوع عصبي شناخته مي شود.
جوع عصبي نوعي پُرخوري توصيف شده است كه با روش هاي نامتناسب جلوگيري از افزايش وزن همراه مي باشد. دوره هاي تكرار شونده جوع عصبي كه شايعتر از بي اشتهايي عصبي است، با احساس از دست دادن كنترل همراه مي باشد. مزاحمت اجتماعي يا ناراحتي جسماني- يعني درد شكمي يا تهوع- پرخوري را خاتمه مي دهد و اغلب پس از خاتمه پرخوري شخص دُچار احساس گناه، افسردگي يا نفرت از خود مي شود. افراد مبتلا به جوع عصبي همچنين براي جلوگيري از افزايش وزن به رفتارهاي جبراني عود كننده اي نظير پاكسازي (استفراغ عمدي، استفاده مكرر از مسهل يا مدر)، روزه گرفتن يا ورزش مفرط مي پردازند. برخلاف مبتلايان بي اشتهايي عصبي، اين بيماران ممكن است وزن طبيعي خود را حفظ كنند.
جوع عصبي شايعتر از بي اشتهايي عصبي است. تخمين هاي شيوع اين اختلال بين 1 تا 3 درصد در زن هاي جوان است. همچون بي اشتهايي عصبي، جوع عصبي نيز در زنان شايعتر از مردان است ولي سن شروع آن در دوره نوجواني ديرتر از سن شروع بي اشتهايي عصبي است. ميزان بروز اين اختلال در مردان يك دهم زنان است. اين اختلال حتي ممكن است در اوايل جواني آغاز شود. نشانه هاي گاه به گاه بروز جوع عصبي نظير دوره هاي منفرد پرخوري با پاكسازي در بين 40 درصد زنان دانشجو گزارش شده است. خصوصيات اصلي جوع عصبي عبارتند از: دوره هاي تكرار شونده پرخوري، احساس فقدان كنترل بر خوردن درحين پرخوري، استفراغ عمدي و سوء مصرف داروهاي ملين يا مدر، روزه داري يا ورزش هاي افراطي براي پيشگيري از افزايش وزن و ارزيابي مداوم خويشتن كه تحت تاثير شديد شكل و وزن بدن است. پرخوري معمولاً تا حدود يك سال پيش از اقدام به استفراغ شروع مي شود.
استفراغ يافته شايعي است كه معمولاً با وارد كردن انگشت در حلق ايجاد مي شود، هرچند برخي بيماران مي توانند به طور ارادي استفراغ كنند. استفراغ، درد شكمي و احساس نفخ را برطرف مي كند و اجازه مي دهد كه بيمار بدون ترس از چاق شدن به پرخوري ادامه دهد. افسردگي غالباً پس از اين دوره ها فرا مي رسد و به ‹‹ دلتنگي پس از پرخوري ›› معروف است. ضمن اين دوره هاي پرخوري بيمار از مواد شيرين، پُركالري و نرم مثل كيك يا كلوچه استفاده مي كند. بعضي بيماران بدون توجه به مزه غذا علاقه به غذاهاي پُرحجم دارند. غذاها مخفيانه و سريع خورده مي شوند و گاهي خوب جويده نمي شوند.
بيشتر بيماران مبتلا به جوع عصبي وزن طبيعي دارند ولي وزن برخي از آنها ممكن است بالاتر يا پايين تر از حد طبيعي باشد. اين بيماران درمورد اينكه درنظر ديگران چگونه جلوه مي كنند و نيز جذابيت جنسي، تصوير بدني و ظاهر خود نگران هستند. در مقايسه با مبتلايان به بي اشتهايي عصبي كه علاقه اي به روابط جنسي ندارند، اين بيماران از لحاظ جنسي فعالند. گاهي در سابقه بيماران مبتلا به جوع عصبي خاك خوري (پيكا) و كشمكش درحين صرف غذا ديده مي شود.
روشهای درمان بیماری
روان درمانی:
برخي بيماران چاق مبتلا به جوع عصبي كه تحت روان درماني طولاني مدت قرار گرفته اند، به طور شگفت آوري بهبود مي يابند.
بستری کردن:
اكثر بيماران مبتلا به جوع عصبي بدون عارضه، نيازي به بستري شدن ندارند. در برخي موارد كه پُرخوري خارج از كنترل و درمان سرپايي مؤثر نيست يا علايم رواني ديگري مانند ميل به خودكشي و سوء مصرف مواد در بيمار وجود دارد، نيز در موارد پاكسازي شديد كه به اختلالات شديد الكترونيك و متابوليك مي انجامد، بستري كردن بيمار ضرورت مي يابد.